“Je hebt je was wéér niet opgeruimd in de wasmand”.
Een dikke frustratie waar de een zich meer in zal herkennen dan de ander. Als je dan de reactie krijgt “oh maar schat als je alleen maar vraagt of ik dat wil opruimen, doe ik dat met alle liefde” of “sorry ik wist niet dat je je er zo erg aan stoorde, had dat gewoon gezegd want dan had ik het opgeruimd”. Dan ben je even van de leg of niet? Wat gebeurt daar? Je verwacht een verweer, een discussie of misschien wel een grote confrontatie. Het gevolg hier is dus de frustratie of irritatie en de oorzaak lijkt de was. Maar is de was het probleem? Daar kom je alleen maar achter door vragen te stellen. Want in dit geval was de was zelf het probleem helemaal niet, maar het gevoel van het ontbreken van het samen doen van het huishouden. Het samen nemen van de verantwoordelijkheid hierin. Door de was op te ruimen, zou er niet veel veranderd zijn in deze situatie. En dat komt doordat wij vaak geneigd zijn om zelf een oorzaak bij een gevolg te zoeken, passend bij ons beeld en onze referentie.
Juist daarom is het zo belangrijk dat ik als paardencoach tijdens een sessie niet in oorzaak-gevolg denk en ook niet zomaar mee ga in het oorzaak-gevolg denken van de coachee. Juist door open vragen te stellen, te onderzoeken wat het gevoel oproept, welke woorden ermee gepaard gaan, uit te zoeken welke diepere laag er is en zoveel mogelijk mijn eigen referentiekader erbuiten te laten komen we dichterbij. Of terwijl: welke oorzaak past echt bij dit gevolg. Welke actie roept deze reactie op, wat ligt hieraan ten grondslag, waar komt dit vandaan. Dan sluit je toeval uit, dan ga je op zoek naar de échte oorzaak. Want pas als je de échte oorzaak vindt, kun je dit begrijpen, veranderen, accepteren of beredeneren. En hierbij helpen de paarden van Hoef Your Feet ons graag, door ambivalentie op te sporen, wat klopt er niet? Zij voelen dat als geen ander aan en geven ons de signalen die ons helpen in deze zoektocht.
